Սկսվում է Առաջին համաշխարհային պատերազմը, և Չարենցը կամավոր ընդգրկվում է 6-7-րդ դիվիզիայի շարքերը: Ամենուրեք տեսնելով ավերված գյուղերը, կամավորների դիակները, մահվան դաժան մղձավանջեր: Պատերազմի անմիջական տպավորություններով նա գրեց «Դանթեական առասպել» պոեմը 1915-1916թթ.՝ նվիրված նահատակ ընկերների հիշատակին, որոնք զոհվել էին 1915թ.-ի դեկտեմբերի 25-ին Սուլդուզի դաշտում: Պոեմում նկարագրում է մարդկանց ձեռքով ստեղծված գեղեցիկ աշխարհը, խաղողի այգիները, քաղաքները, տները, մյուս կողմից պատկերում է կյանքի սպանությունը, մարդու կործանումը: Աշխարհի ամենացավոտ բանը դա պատերազմն է, երբ անմեղ մարդիկ զոհվում են հանուն իրենց երկրի և ապագայի։