Սարի ետևում շորերը մեռան
Սարի ետևում շողերը մեռան.Անուշ դաշտերը պատեց կապույտ մեգ.Տխուր երեկոն զարկել է վրան.— Սիրտըս կարոտով կանչում է քեզ՝ ե՛կ։Խորհրդավոր է երկինքն երազուն.Վարսաթա՜փ ուռի, դողդոջո՜ւն եղեգ.Արծաթ խոսքերով աղբյուրն է խոսում.—Սիրտըս կարոտով կանչում է քեզ՝ ե՛կ։Ծաղիկներն ահա քնքուշ փակվեցին,Բացվեցին երկնի ծաղիկներն անհաս.Սև տագնապները իմ սիրտը լցրին.— Արդյոք ո՞ւր ես դու, իմ անուշ երազ։Սիրտ իմ, այդ ո՞ւմն ես դու… Continue reading Սարի ետևում շորերը մեռան